BRIC BRAC

Camin ensús, nhèu naua

Shuta, blanca e ben sarrada

Se planh en caushiga-la.

Bric brac dejós des pès…

Pes costats, arbes de fines branques

De huelha ben despolhadi

Sostien damb pena

Tota aquera nheuada.

Mans d'artisan la i an plaçada!

Bric brac… camin ensús.

Ath traslutz d'aqueres branques

Un cèu sense color,

Sonque bric brac dejós des pès.

Arren botge, ne un audèth.

D'auti arbes, d'autes branques

Potentes e fòrtes,

Pins e auets sobrecargats

Damb auba e doça hlatsada

Qu'arredonís es sòns formes

Coma ua mair amorosa

Sostien era rica carga.

... Non te botges...

Qu'arren trinque eth silènci

D'ua tarde misteriosa.

Bric brac... camin ensús...

Ath miei de tanta quietud

Un auet se balancege

Sense parar e sense prèssa.

- No te botges! Que li diden.

- Me botgi perque me mòri.

Sò malaut e ja m'acabi.

Deishatz-me creir que sò viu

Aué qu'encara sò dret,

Sò tant que tòqui eth cèu…

Mès deman ja serè en terra.

Bric brac... camin enjós...

Ath darrèr quede era patz

D'un bosc vestit de blanc.

                ******

Volver atrás